East

Odkąd zabrał Cię

złego losu gniew,

w samotności trwam

wpatrozna w drugi brzeg.



Liczę każdy wschód,

może jutro już

wrócisz tu, a ja

w oknie będę stać.





Przyrzekam, poczekam

Nie zwlekaj, bo czekam



Przyrzekam, poczekam

Nie zwlekaj, bo czekam





Razem z Tobą znikł,

zapach kwiatów mych;

nawet księżyc lśni

jakby mu brakło sił.



Wieczorami przed snem

cicho modlę się,

by następny dzień

do mnie przywiódł Cię.





Przyrzekam, poczekam

Nie zwlekaj, bo czekam



Przyrzekam, poczekam

Nie zwlekaj, bo czekam



Przyrzekam, poczekam

Nie zwlekaj, bo czekam



Przyrzekam, poczekam

Nie zwlekaj, bo czekam